Terug van strafkamp!

Het voelde een beetje als met sinterklaas. Dat je een heel groot pakje krijgt wat, nadat je het in een vlaag van nieuwschierigheids ADHD hebt opengescheurd een kartonnen doos met piepschuim blijkt te zijn met een paar sokken er in. Zo was ook de jackeroo/jillaroo school in yarrowitch. De verhalen die ik voor vertrek hoorde waren groots. We zouden stieren castreren, schapen scheren, zwemmen met de paarden, trailrides maken van minstens 4 uur, etc, etc. Het bleek allemaal niet zo mooi te zijn. De 4 stieren die er waren waren stieren om mee te fokken, dus die mochten hun balls nog even houden, er waren geen schapen, de paarden waren in slechte conditie, het "zwemmen" was gewoon door de drinkbak heen rijden met een paard dat 2 ontstoken ogen had, ofwel, weg Mclouds daughters gevoel.
De "o zo vriendelijke" baas van de "school" was ziek. Wij dachten aan buikgriep maar toen hij na 1 dag in het ziekenhuis belande bleken het nierstenen te zijn. Dat hield hem 3 dagen van huis en ons (6 cursisten en 1 "wwoofer" ) aan huis gekluisterd.
7 Nederlandse meiden in een verlaten stuk Australie, zonder internet, zonder telefoon, opgezadeld met de zorg over 3 bordercollies, 10 paarden en 40 stuks vee. Er was geen vervanging en na een fikse reeks onweersbuien ook geen electriciteit.
Donderdag avond kwam onze vrolijke boer terug. De oude man was meer een grumpy OLD (77) man. Als we ergens om moesten lachen kregen we een hatelijke blik of hij zei dat we niet zo ontzettend vervelend moesten doen.
Conclusie, vrolijkheid verboden.
Verder had hij er een handje van om ons steeds de FUCKING WOMAN te noemen. Ik weet niet wat hij dacht dat er gebeurde in die slaapkamer maar van fucking was toch echt geen sprake.

Die 2 weken jillaroo school voelde werkelijk als een ware hel en ik was dan ook erg blij toen ik zaterdag ochtend mijn backpack in de aanhanger mocht gooien. Eindelijk verlost van strafkamp.
We reden naar Port Macquarie en tijdens die rit kwam ook het talent van Barry naar boven. Mensen misselijk maken. De ene haarspeltbocht na de andere werdt met een veel te hoge snelheid gereden en alle 7 inzittenden waren misselijk.

Nee de school in Yarrowitch is zeker geen aanrader. Laat Barry maar lekker met pensioen gaan. Daar heeft ie het naar eigen zeggen ook hart aan toe.

Dinsdag reis ik verder naar Byron bay en daarna naar Brisbane. Daar ga ik werk zoeken. Is wel nodig want vandaag is mijn camera overleden en morgen ga ik een nieuwe kopen.
Hiep hoi.

Tot mailens dan maar weer!!!!

Greetz,
Marge